BD:

GDC-trainer De Bruijne keert terug bij Sleeuwijk, maar niet zoals hij had gehoopt: ‘Doet geen extra pijn’
Maarten de Bruijne heeft jarenlang bij Sleeuwijk gevoetbald. Zaterdagmiddag keerde hij met GDC terug op sportpark De Roef. Dat werd geen feest: 2-1.
Sleeuwijk als tegenstander, het is De Bruijne vijf keer overkomen. Toen hij trainer was van VVAC heeft hij drie keer van de zwart-witten gewonnen: vriendschappelijk, voor de beker en een keer in de zaal. Met Altena, naar verkast toen De Bruijne niet lekker kon opschieten met de trainer, pakte hij vier punten tegen zijn oude club. Nog nooit verloren dus. ,,Nee, deze nederlaag doet geen extra pijn. Elke keer dat je verliest, heb je daar last van.”
Sleeuwijk zit diep in het hart van de 37-jarige manager in de e-commerce. ,,Behalve die twee seizoenen in Nieuwendijk heb ik er altijd gevoetbald. Ik was 18 toen ik mijn diploma TCIII behaalde. Ik heb lang de Onder 13 getraind, later, toen ik het papiertje UEFA B op zak had, kreeg ik het tweede elftal onder mijn hoede.” Nog altijd staat de Sleeuwijker op de oefenhoek van De Roef om dochter Moon en haar meisjesteam de beginselen van het voetballen bij te brengen.
Eerste kans
De Bruijne, die in 2019 in zijn afscheidswedstrijd tegen Sparta’30 als invaller met een doelpunt nog een aardig aandeel had in het kampioenschap in de derde klasse D, kreeg bij VVAC zijn eerste kans als hoofdtrainer. Het werden drie opmerkelijke seizoenen in Ottoland. ,,Het eerste werden we zesde, nooit eerder zo hoog geëindigd in de derde klasse. Het seizoen daarop vlogen we er uit, te wijten aan de versterkte degradatie. Daarna werden we kampioen.”
Puik seizoen gedraaid, constant bovenaan gestaan. Toch was het al snel duidelijk dat hij weg wilde. ,,In de voorbereiding had ik al het gevoel dat ik er meer aan moest doen om de jongens te motiveren. Dan moet je je knopen tellen.”
Solliciteren, op gesprek geweest bij GDC. Aangenomen. Saillant detail: Maarten is de opvolger van Gerrit Molenaar, nu trainer van Sleeuwijk. ,,Of ik dat nog heb aangekaart bij de wedstrijdbespreking? Nee, niet echt. De jongens zullen uit zichzelf wel gemotiveerd zijn om hun oude trainer een pootje te lichten.” Bovendien: ,,We hebben wat goed te maken. Vorige week verloren van BZC’14, was nog puntloos.” Het is ook hard nodig dat Genderen Drongelen Combinatie punten gaat pakken: er zijn er pas vijf gesprokkeld. ,,Hadden er minstens vijf meer moeten zijn.”
Het zou hem een lief ding zijn geweest als op zijn eigen thuisbasis de negatieve spiraal – uit de de laatste zes competitiewedstrijden werd slechts één puntje gepeurd – zou worden doorbroken. De kans was niet ondenkbeeldig: Sleeuwijk draait zeker niet op volle toeren. Mede te wijten aan het ontbreken van Ruben Siland, een brok aan ervaring in de laatste linie. Tegen GDC maakte de boomlange voetballer na blessureleed weer zijn rentree.
Saai tot in het kwadraat
Het was winterkoud op sportpark De Roef. Het spaarzame publiek verwarmen met aantrekkelijk voetbal, het zat er in de eerste helft helemaal niet in. Het was saai tot in het kwadraat. Kansen: nul. Balverlies: talloos. Iedereen was blij dat de rust aanbrak, om op te warmen in de kantine, bestuurskamer en kleedkamer.
Na de hervatting was duidelijk dat trainer Gerrit Molenaar zijn manschappen van een peptalk had voorzien: meer energie, wat beter spel. En dat leverde al snel een doelpunt op, eentje waar geen Sleeuwijks been of hoofd aan te pas kwam. Uit een dood spelmoment schoot Erik den Ouden de bal in eigen doel: 1-0.
Een tegenvaller, maar Den Ouden maakte het helemaal goed. Een treffer uit het niets, want de gasten, die na de achterstand sterker werden, hadden nog maar weinig klaargespeeld. Het punt kwam er niet. Een doorgekopte bal, Rick Rijkers kon zich rijk rekenen: 2-1.